udho manaki manamem rahi
Krishna Bhajan
उधो मनकी मनमें रही ॥ध्रु०॥ गोकुलते जब मथुरा पधारे । कुंजन आग देही ॥१॥ पतित अक्रूर कहासे आये । दुखमें दाग देही ॥२॥ तन तालाभरना रही उधो । जल बल भस्म भई ॥३॥ हमरी आख्या भर भर आवे । उलटी गंगा बही ॥४॥ सूरदास प्रभु तुमारे मिलन । जो कछु भई सो भई ॥५॥
udho manakī manameṃ rahī ॥dhru0॥ gokulate jaba mathurā padhāre । kuṃjana āga dehī ॥1॥ patita akrūra kahāse āye । dukhameṃ dāga dehī ॥2॥ tana tālābharanā rahī udho । jala bala bhasma bhaī ॥3॥ hamarī ākhyā bhara bhara āve । ulaṭī gaṃgā bahī ॥4॥ sūradāsa prabhu tumāre milana । jo kachu bhaī so bhaī ॥5॥
