9 Shlok on Anubhuti

जानामि धर्मं न च मे प्रवृत्तिर्जानाम्यधर्मं न च मे निवृत्तिः। केनापि देवेन हृदि स्थितेन यथा नियुक्तोऽस्मि तथा करोमि।।

jānāmi dharmaṃ na ca me pravṛttirjānāmyadharmaṃ na ca me nivṛttiḥ। kenāpi devena hṛdi sthitena yathā niyukto'smi tathā karomi।।

प्रथमे नार्जिता विद्या द्वितीये नार्जितं धनम् । तृतीये नार्जितं पुण्यं चतुर्थे किं करिष्यसि ॥

prathame nārjitā vidyā dvitīye nārjitaṃ dhanam । tṛtīye nārjitaṃ puṇyaṃ caturthe kiṃ kariṣyasi ॥

अहिंसाप्रतिष्ठायां तत्संनिधौ वैरत्यागः।

ahiṃsāpratiṣṭhāyāṃ tatsaṃnidhau vairatyāgaḥ।

न हि ज्ञानेन सदृशं पवित्रमिह विद्यते। तत्स्वयं योगसंसिद्धः कालेनात्मनि विन्दति।।

na hi jñānena sadṛśaṃ pavitramiha vidyate| tatsvayaṃ yogasaṃsiddhaḥ kālenātmani vindati||

पत्रं नैव यदा करीलविटपे दोषो वसन्तस्य किं नोलूकोऽप्यवलोकते यदि दिवा सूर्यस्य किं दूषणम्। वर्षा नैव पतन्ति चातकमुखे मेघस्य किं दूषणं यत्पूर्वं विधिना ललाट लिखितं तन्मार्जितुं कः क्षमः।।

patraṃ naiva yadā karīlaviṭape doṣo vasantasya kiṃ nolūko’pyavalokate yadi divā sūryasya kiṃ dūṣaṇam| varṣā naiva patanti cātakamukhe meghasya kiṃ dūṣaṇaṃ yatpūrvaṃ vidhinā lalāṭa likhitaṃ tanmārjituṃ kaḥ kṣamaḥ||

दुर्जनं सज्जनं कर्तुमुपायो नहि भूतले । अपानं शातधा धौतं न श्रेष्ठमिन्द्रियं भवेत् ॥

durjanaṃ sajjanaṃ kartumupāyo nahi bhūtale | apānaṃ śātadhā dhautaṃ na śreṣṭhamindriyaṃ bhavet ||

अहो बत महत्पापं कर्तुं व्यवसिता वयम्। यद्राज्यसुखलोभेन हन्तुं स्वजनमुद्यताः।।1.45।।

aho bata mahat pāpaṁ kartuṁ vyavasitā vayam yad rājya-sukha-lobhena hantuṁ sva-janam udyatāḥ

स्वस्तिप्रजाभ्यः परिपालयन्तां न्यायेन मार्गेण महीं महीशाः। गोब्राह्मणेभ्यः शुभमस्तु नित्यं लोकाः समस्ताः सुखिनो भवन्तु॥

svastiprajābhyaḥ paripālayantāṃ nyāyena mārgeṇa mahīṃ mahīśāḥ। gobrāhmaṇebhyaḥ śubhamastu nityaṃ lokāḥ samastāḥ sukhino bhavantu॥

न देवो विद्यते काष्ठे न पाषाणे न मृण्मये । भावे हि विद्यते देवस्तस्माद्भावो हि कारणम् ॥

na devo vidyate kāṣṭhe na pāṣāṇe na mṛṇmaye | bhāve hi vidyate devastasmādbhāvo hi kāraṇam ||